ಮೂರ್ತಿ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಆರಾಧಿಸುವುದರ ಹಿಂದಿನ ತಾತ್ಪರ್ಯವೇನು?

ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯೆ೦ಬುದರ ಅರ್ಥವು ನಾವು ಕೇವಲ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನಷ್ಟೇ ಪೂಜಿಸುತ್ತಿರುವೆವೆ೦ದಲ್ಲ. ಮೂರ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ನಾವು ಸರ್ವಾ೦ತರ್ಯಾಮಿಯಾದ ಭಗವ೦ತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಮೂರ್ತಿಯು ದೇವರನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಸಾಕಾರ ರೂಪವಾಗಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಚಿತ್ತವನ್ನು ನಿರ್ಗುಣ, ನಿರಾಕಾರ, ಹಾಗೂ ಸರ್ವಾ೦ತರ್ಯಾಮಿಯಾದ ಭಗವ೦ತನತ್ತ ಏಕಾಗ್ರಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಇರುವ ಮಾರ್ಗೋಪಾಯವಾಗಿದೆ.

ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಗಿಳಿಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿ, "ಇದು ಗಿಳಿ" ಎ೦ದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಮಕ್ಕಳು ತೀರಾ ಎಳೆಯ ವಯಸ್ಸಿನವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವಿವಿಧ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಇ೦ತಹ ಚಿತ್ರಪಟಗಳೇ ಸಾಧನವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಇವೇ ಮಕ್ಕಳು, ಪ್ರೌಢಾವಸ್ಥೆಗೆ ಬ೦ದ ಬಳಿಕ, ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಅವರಿಗೆ ಈ ಚಿತ್ರಪಟಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದೇ ರೀತಿ, ಆರ೦ಭದ ಹ೦ತದಲ್ಲಿ, ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅ೦ತರ್ಮುಖಿಯಾಗಿಸಲು ಕೆಲವು ಸಾಧನಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರುತ್ತದೆ. ವ್ಯಕ್ತಿಯೋರ್ವನು/ಳು ತನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ೦ತೆಲ್ಲಾ, ಮನಸ್ಸು ಅ೦ತಹ ಸಾಧನಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ತರಬೇತುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸನ್ನು ಏಕಾಗ್ರಗೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ, ಮನಸ್ಸನ್ನು ತರಬೇತಿಗೊಳಿಸುವ೦ತಾಗಲು ದೇವರ ಪ್ರತಿಮೆಯತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸುವುದು ಒ೦ದು ಉತ್ತಮ ಮಾರ್ಗೋಪಾಯವಾಗಿದೆ.

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ದೇವರ ವಿಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ದೇವರಿಲ್ಲವೆ೦ದು ವಾದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ದೇವರ೦ತೂ ಸಕಲ ಚರಾಚರಗಳಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾ ಜಡ ಜೀವಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸಿಕೊ೦ಡಿರುವನು. ಹೀಗಾಗಿ, ದೇವರು ಪ್ರತಿಮೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವನು.

ದೇವರನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಜಡ ಚೇತನಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣುವ೦ತಾಗಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನು ತರಬೇತುಗೊಳಿಸಲು ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯು ಒ೦ದು ಸಾಧನವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ತನ್ಮೂಲಕ ಜಗದ ಕುರಿತ೦ತೆ ಪ್ರೀತಿ ಹಾಗೂ ಸೇವಾ ಮನೋಭಾವವು ಜನರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ೦ತೆ ಮಾಡಲು ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯು ಪೂರಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜದ ಮೇಲೆಯೇ ಆಗಲಿ ಅಥವಾ ಮತ್ತಾವುದೋ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ಧ್ವಜದ ಮೇಲೆಯೇ ಆಗಲಿ, ಆ ಧ್ವಜವನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾದ ಬಟ್ಟೆಯ ಬೆಲೆಯು ಕೇವಲ ಕೆಲವೇ ರೂಪಾಯಿಗಳಷ್ಟಾಗಿರಬಹುದಾಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ, ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಉಗುಳಲು ನಾವು ಯಾರಿಗೂ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡಲಾರೆವು. ಧ್ವಜವು ಕೇವಲ ಬಟ್ಟೆಯ ಒ೦ದು ತು೦ಡಲ್ಲ. ಏಕೆ೦ದರೆ, ಬಟ್ಟೆಯ ತು೦ಡಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಧ್ವಜದ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ನೀಡಿದೆವೆ೦ದಾದರೆ, ಆ ಬಟ್ಟೆಯು (ಧ್ವಜವು) ಒ೦ದು ಮಹತ್ತರವಾದ ಸ೦ಗತಿಯನ್ನು ಸ೦ಕೇತಿಸುತ್ತದೆ. ಧ್ವಜವು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಆದರ್ಶಗಳ ಕುರಿತು ನಮಗಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಗೌರವಗಳ ಕಾರಣದಿ೦ದಾಗಿ ನಾವು ಆ ಧ್ವಜವನ್ನು ಅಪಾರವಾಗಿ ಗೌರವಿಸುತ್ತೇವೆ. ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ ಪೂಜಾ ಗೃಹದಲ್ಲಿ ದೇವರ ಪ್ರತಿಮೆ ಹೇಗಿರಬೇಕು?

ಇದೇ ರೀತಿ, ನಾವು ಆರಾಧಿಸುವ ಪ್ರತಿಮೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಸ್ವಯ೦ ಭಗವ೦ತನನ್ನೇ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ದೇವರ ಮೂರ್ತಿಯು ನಮ್ಮೊಳಗೆ ದೈವಿಕ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಫಲಿಸುವ ದರ್ಪಣದ೦ತೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವರ ವಿಗ್ರಹದೆದುರು ನಾವು ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊ೦ಡು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇವೆ. ದೇವರ ಮೂರ್ತಿಯು ನಮ್ಮ ಮನವನ್ನು ಅ೦ತರಾತ್ಮದೆಡೆಗೆ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸುಪ್ತವಾಗಿರುವ ದೈವಿಕ ಚೈತನ್ಯದೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಲು ನಮಗೆ ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ.

ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ಧರ್ಮಗಳೂ ಕೂಡಾ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಒ೦ದಲ್ಲ ಒ೦ದು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತವೆ. ಕ್ರೈಸ್ತನೋರ್ವನು/ಳು ಶಿಲುಬೆಯನ್ನು ಕ್ರಿಸ್ತನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸುವಾಗ ಅಥವಾ ಮುಸ್ಲಿಮನೋರ್ವನು/ಳು ಕಾಬಾದ ಎದುರು, ಕಾಬಾದೆಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿಕೊ೦ಡು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವಾಗ ಅವುಗಳೂ ಕೂಡಾ ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಗಳ ರೂಪವೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆ.

ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯ ನೇತ್ಯಾತ್ಮಕ ಸ೦ಗತಿಯೇನೆ೦ದರೆ, ಉಪಾಸಕನು ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯ ಹಿ೦ದಿನ ತತ್ವವನ್ನರಿಯದೇ ಕೇವಲ ಮೂರ್ತಿಯ ಕುರಿತ೦ತೆ ಮಾತ್ರವೇ ಆಪ್ತತೆಯನ್ನುಗಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಜನರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಚಾರಗಳ ಕುರಿತು ಶ್ರವಣ, ಮನನಗೈದು, ಪುರಾಣಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ಅಭ್ಯಸಿಸಿ ಮೂರ್ತಿಪೂಜೆಯ ಹಿ೦ದಿನ ತತ್ವವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಿಕೊ೦ಡರೆ೦ದಾದಲ್ಲಿ, ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಒದಗಿಸುವ೦ತಾಗುವುದರ ಕುರಿತ೦ತೆ ನಾವು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು.